بررسی فراوانی عوامل باکتریال و تعیین حساسیت دارویی آنها در عفونت گوش خارجی در شهرستان سمنان (۸۲ – ۱۳۷۹)

سابقه و هدف: یکی از شایع ترین انواع التهاب گوش خارجی (otitis externa)، عفونت منتشر حاد گوش خارجی (acute diffuse otitis externa)که به گوش شناگران (swimmers ear) نیز معروف است. در اکثر موارد، عامل این عفونت باکتری ها می باشند که شایع ترین آن ها pseudomona aeruginosa و staphylococcus aureus هستند. افزایش میزان بروز مقاومت های دارویی نسبت به بسیاری از ترکیبات ضدمیکربی باعث عدم کفایت درمان های تجربی در موارد کمپلکس بیماری می گردد. هدف از این مطالعه تعیین عوامل باکتریایی عفونت حاد گوش خارجی و تعیین حساسیت دارویی آن ها می باشد. مواد و روش ها: از 70 بیمار مبتلا به عفونت حاد گوش خارجی نمونه گرفته شد؛ سپس نمونه ها در محیط تایوگلیکولات، آگار خون دار و مک کانگی تلقیح و سپس گرم خانه گذاری گردید. بعد از رشد باکتری از رنگ آمیزی گرم و محیط های بیوشیمیایی باکتری ها تعیین هویت و سپس با روش کربی بایر حساسیت دارویی آن ها تعیین گردید. یافته ها: در این مطالعه 2/89% بیماران زن بودند. از 70 بیمار 73 نوع باکتری جدا گردید. p. aeruginosa (9/47%) و s. aureus (4/12%) شایع ترین باکتری های جدا شده می باشند. باکتری های جدا شده در کل، 5/94% نسبت به سیپروفلوکساسین و 89% نسبت به جنتامایسین حساس بودند و کم ترین حساسیت را نسبت به آموکسی سیلین (5/5%)، کلوگزاسیلن (9/10%) و آمپی سیلین (7/13%) داشته اند. نتیجه گیری: نتایج حاصل از مطالعه حاضر نشان داد که شیوع عفونت حاد گوش خارجی در زنان (2/89%) و در دهه 29 ـ 20 بیش تر است هم چنین حدود 90% باکتری های جداشده به آموکسی سیلین و جنتامایسین مقاوم بودند. نتایج این مطالعه در زمینه سن و جنس با مطالعات مشابه هم خوانی ندارد که عوامل زمینه ای مورد اختلاف نیاز به بررسی بیشتر دارد.